همه چیز درباره آی پی آدرس | IP چیست ؟ | انواع آی پی

همه چیز درباره آی پی آدرس | IP چیست ؟ | انواع آی پی

پروتکل اینترنت (IP) نوعی پروتکل، یا مجموعه‌ای از مقررات برای مسیریابی و آدرس‌دهی بسته‌های داده است، که از طریق آن داده‌ها می‌توانند بین شبکه‌ها حرکت‌ کنند و به مقصد صحیح برسند. داده‌هایی که از اینترنت عبور می‌کنند، به قطعات کوچک‌تری، به نام بسته، تقسیم می‌شوند. اطلاعات IP به هر یک از این بسته‌ها متصل هستند، و به روتر در ارسال بسته‌ها به محل صحیح کمک می‌کنند. هر دستگاه یا دامنه‌ای که به اینترنت وصل می‌شود دارای یک آدرس IP اختصاصی است، و با هدایت بسته‌ها به آدرس IP متصل به آنها، داده‌ها به محل مورد نیاز می‌رسند.

به‌ محض رسیدن بسته‌ها به مقصدشان، براساس پروتکل انتقالی که در ترکیب با IP استفاده شده است، به شکل‌های مختلفی مدیریت می‌شوند. پروتکل TCP و پروتکل UDP رایج‌ترین پروتکل‌های انتقال داده ها هستند.

روتر یا Router : راهبر دستگاه سخت افزاری که دو یا چندین شبکه را هم متصل کرده و بسته‌های اطلاعاتی را به شبکة مناسبی مسیردهی می‌کند. معنی تحت‌اللفظی آن «مسیریاب» است، اما اغلب به‌صورت نویسه‌گردانی یعنی «روتر» به کار می‌رود.

در ابتدا توضیح دهیم که پروتکل شبکه چیست؟

در مبحث شبکه‌سازی، پروتکل روشی استاندارد برای انجام اقدامات خاص و قالب‌بندی داده‌هاست، به‌طوری‌که دو یا چند دستگاه قادر به ارتباط و درک یکدیگر باشند.

برای درک ضرورت وجود پروتکل، روند ارسال یک نامه را در نظر بگیرید. آدرس‌ها با ترتیب زیر روی پاکت نامه نوشته شده‌اند: نام، آدرس خیابان، شهر، استان، و کدپستی. اگر ما آدرس دقیق و کد پستی را بر روی پاکت نامه ننویسیم و آن را در صندوق پست بیاندازیم، ادارة پست آن را تحویل نخواهد داد. برای اینکه سیستم پستی درست کار کند، نوشتن آدرس، پروتکل توافق‌شده‌ای دارد. به همین ترتیب همة بسته‌های دادة IP باید اطلاعات مشخصی را با ترتیب معینی ارائه بدهند، و همة آدرس‌های IP باید پیرو قالبی استاندارد باشند.

نیاز به طراحی سایت دارید؟

با داشتن یک وب سایت حرفه ای به کسب و کار خود اعتبار ببخشید. طراحی سایت در تهران و طراحی سایت در اصفهان

تماس با ما

آدرس IP چیست و آدرس‌دهی IP چگونه کار می‌کند؟

آدرس IP شناسة منحصر به‌ فردی است که به دستگاه (گوشی، کامپیوتر، تلویزیون و...) یا دامنه‌ای که به اینترنت وصل می‌شود، اختصاص پیدا می‌کند. هر آدرس IP رشته‌ای از اعداد است، مانند ‘192.168.1.1’. کاربران می‌توانند بدون حفظ کردن این رشته پیچیده اعداد، از طریق حل‌کننده‌های نِیم سرور دامنه یا همان DNS، که نام دامنة قابل خواندن برای انسان را به آدرس IP ترجمه می‌کند، به وب‌سایت‌ها دسترسی پیدا کنند. بسیار شبیه به درج آدرس گیرنده و فرستنده در مرسوله‌های پستی، هر بسته IP هم حاوی آدرس IP دستگاه یا دامنه فرستنده بسته و هم آدرس IP گیرندة موردنظر است.

انواع آی پی : IPv4 در مقایسه با IPv6

IP ورژن چهار (به اختصار IPv4) درسال 1983 عرضه شد. اما درست همانطوری که جایگشت‌های ممکن برای شمارة پلاک خودروها ظرفیت محدودی دارد و باید به‌صورت دوره‌ای از نو قالب‌بندی شود، منابع موجود آدرس‌های IPv4 نیز کاهش یافته‌اند. آدرس‌های IPv6 اعداد (کاراکترهای) خیلی بیشتر و در نتیجه تغییرات بیشتری دارند؛ با اینحال، IPv6 هنوز به‌طور کامل مورد پذیرش نیست، و بیشتر دامنه‌ها و دستگاه‌ها کماکان آدرس‌های IPv4 دارند.

آی پی ورژن 4 یا IPv4 :

آدرس های IP (نسخه 4) اعداد صحیح 32 بیتی هستند که می توانند با نماد هگزادسیمال بیان شوند. فرمت متداول تر که به عنوان چهار نقطه یا اعشار نقطه چین شناخته می شود، x.x.x.x است، که در آن هر x می تواند هر مقداری بین 0 تا 255 باشد. برای مثال، 192.0.2.146 یک آدرس IPv4 معتبر است.

بیشترین ترافیک اینترنت همچنان بر بستر IPv4 می باشد. فضای آدرس 32 بیتی آی پی نسخه 4 تعداد مشخص و محدوی را می تواند پشتیبانی کند، که تقریباً 4.3 میلیارد آدرس IPv4 برای استفاده جهان می تواند باشد (به طور دقیق 4,294,967,296).

آی پی ورژن 4 یا IPv6 :

آی پی آدرس نسخه شش یا IPv6 ایجاد شد تا به لطف اینترنت اشیا (IoT)، تریلیون ها آدرس IP جدید را ایجاد کند تا تعداد بیشتری از کامپیوتر ها و دیگر دستگاه ها که همچنان تعداد آنها رو به افزایش است را به هم متصل کند. تعداد آدرس‌های IPv6 بالقوه بیش از 340 هزار میلیارد (یا 340 تریلیون تریلیون تریلیون) محاسبه شده است. به گفته دکتر دیک گوئرتین، استاد موزه تاریخ کامپیوتر، این عدد می تواند به تعداد هر اتم روی سطح سیاره ما باشد. آدرس IPv6 اجازه می دهد که برای بیش از 100 سیاره مشابه دیگر کافی باشد. با این مثال به خوبی میتوان ظرفیت IPv4 با IPv6 را با هم مقایسه کرد.

فرمت یک آدرس IPv6 : به عبارت دقیق، یک آدرس IPv6 128 بیتی است و در هشت گروه، که هر کدام 16 بیت می باشد، مرتب شده است. هر گروه به صورت چهار رقم هگزادسیمال بیان می شود و گروه ها با دو نقطه از هم جدا می شوند.

یک مثال از یک آدرس IPv6 کامل می تواند به این صورت باشد:

FE80:CD00:0000:0CDE:1257:0000:211E:729C

بسته‌ IP چیست (IP Packet) ؟

بسته‌های IP با اضافه‌کردن یک هدر IP به هر بسته داده، قبل از ارسال بسته در مسیرش، ایجاد می‌شوند. هدر IP صرفاً رشته‌ای از بیت‌هاست (صفرها و یک‌ها)، و بخش‌های اطلاعاتی متعددی را، از جمله آدرس‌های IP مبدا و مقصد، دربارة بسته ثبت می‌کند. هدرهای IP موارد زیر را نیز بیان می‌کنند:

• طول هدر
• طول بسته
• TTL یا Time To leave، یا تعداد گره‌های شبکه که یک بسته، قبل از اینکه از رده خارج شود، می‌تواند بسازد. در واقع مدت زمانی است که تعیین می‌کند داده‌های یک بسته چه مدت در شبکه فعال بماند. پس از پایان این مدت‌زمان مشخص، بستة مورد نظر از داخل شبکه توسط روتر حذف می‌شود.
• پروتکل انتقال مورد استفاده (TCP، UDP، و غیره)

مسیریابی IP چگونه است؟

اینترنت از شبکه‌های بزرگ متصل به‌هم تشکیل شده است، که هر کدام مسئول بلوک خاصی از آدرس‌های IP بوده، و به سیستم‌های خودمختار یا Autonomous Systems (AS) معروف هستند. بسیاری از پروتکل‌های مسیریابی، از جمله پروتکل دروازه‌ای مرزی یا Border Gateway Protocol یا BGP، براساس آدرس IP مقصد، به مسیریابی بسته‌ها در بین سیستم‌های خودمختار کمک می‌کنند. روترها دارای جداول مسیریابی هستند، که نشان می‌دهد بسته‌ها برای رسیدن به مقصد، در سریع‌ترین زمان ممکن، باید از میان کدام سیستم خودمختار عبور کنند. بسته‌ها بین سیستم‌های AS حرکت می‌کنند، تا به سیستم AS برسند که مسئولیت آدرس IP مقصد را به‌عهده دارد. سپس این سیستم AS بسته‌ها را، به‌صورت داخلی، به مقصد هدایت می‌کند.

پروتکل‌ها هدرهای بسته را، به لایه‌های مختلف مدل اتصال متقابل سامانه‌های باز یا Open Systems Interconnection (OSI) model الحاق می‌کنند:

در صورت لزوم بسته‌ها می‌توانند مسیرهایی متفاوت را برای رسیدن به محل مشابه طی کنند؛ درست مثل گروهی از افراد که برای رسیدن به مقصدی مورد توافق از جاده‌های مختلفی برای رسیدن به آنجا استفاده می‌کنند. مثلا برای رفتن به شمال می توان از جاده هراز، فیروزکوه یا چالوس استفاده کرد.

TCP/IP یا Transmission Control Protocol/Internet Protocol چیست؟

پروتکل کنترل انتقال (TCP) نوعی پروتکل انتقال است، به این معنی که مسیر ارسال و دریافت داده را تعیین می‌کند. یک هدر TCP در بخش دادة هر بسته‌ای که از TCP/IP استفاده می‌کند گنجانده شده است. TCP، پیش از انتقال داده، اتصالی را با گیرنده باز می‌کند، و رسیدن منظم همة‌ بسته‌ها را، در هنگام شروع انتقال، تضمین می‌کند. گیرنده، از طریق TCP، دریافت هر بسته‌ای را که می‌رسد تأیید خواهد کرد. در صورت عدم تأیید گیرنده بسته‌هایی که گم شده‌اند دوباره ارسال می‌شوند. در ابتدا TCP و IP برای استفادة در کنار یکدیگر طراحی شده بودند، و اغلب با عنوان مجموعة TCP/IP از آنها یاد می‌شود. به‌هرحال سایر پروتکل‌های انتقال را می‌توان با IP به کار برد.

UDP/IP چیست؟

پروتکل User datagram Protocol یا UDP، از دیگر پروتکل‌های پرکاربرد انتقال است. این پروتکل از TCP سریع‌تر است، اما قابلیت اطمینان کمتری نیز دارد. UDP تحویل منظم همه بسته‌ها را تضمین نکرده، و پیش از شروع یا دریافت انتقال اتصالی برقرار نمی‌کند.

به طور خلاصه آدرس آی پی را تشریح کنیم :

آی‌پی (IP) مخفف عبارت Internet Protocol است و به شیوه‌ی استانداردی است که برای ارسال و دریافت داده‌ها از طریق شبکه‌های مبتنی بر اینترنت استفاده می‌شود، اشاره دارد. آی‌پی در واقع یک شناسه است که به هر دستگاه متصل به شبکه‌ی اینترنت اختصاص داده می‌شود تا بتواند با سایر دستگاه‌ها ارتباط برقرار کند و اطلاعات را بین آن‌ها منتقل کند.

آیا آدرس آی‌پی می‌تواند تغییر کند یا ثابت است؟

۱. آدرس آی‌پی دینامیک: در برخی شبکه‌ها، آدرس آی‌پی به صورت دینامیک (Dynamic IP) اختصاص داده می‌شود. به این معنی که هر بار که دستگاه شبکه متصل می‌شود، یک آدرس آی‌پی جدید به آن اختصاص داده می‌شود. این نوع آدرس آی‌پی به طور معمول توسط سرویس دهنده اینترنت (ISP) یا سرور DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) تخصیص داده می‌شود. آدرس آی‌پی دینامیک می‌تواند در زمان‌های مختلف تغییر کند، بسته به سیاست‌های ISP یا تنظیمات شبکه دارد.

2. آدرس آی‌پی استاتیک: در برخی موارد، آدرس آی‌پی به صورت استاتیک (Static IP) اختصاص داده می‌شود. به این معنی که یک آدرس آی‌پی ثابت به دستگاه شبکه اختصاص داده می‌شود و تغییر نمی‌کند. این نوع آدرس آی‌پی معمولاً در صورت نیاز به ارتباط مداوم و ثابت با دستگاه، استفاده می‌شود، مانند سرورها، دستگاه‌های شبکه برای دسترسی از راه دور و غیره.

به طور کلی، بیشتر کاربران خانگی و کاربران عادی اینترنت از آدرس آی‌پی دینامیک برخوردار هستند، در حالی که سازمان‌ها و سرویس‌های بزرگتر از آی پی ثابت استفاده می کنند.

آیا از طریق آی پی آدرس می توان مکان را تشخیص داد؟

آدرس آی‌پی به تنهایی نمی‌تواند به صورت قطعی مکان فیزیکی دستگاه را تشخیص دهد. با استفاده از آدرس آی‌پی، می‌توان در برخی موارد تقریبی درباره موقعیت جغرافیایی دستگاه حدس زد، اما دقت آن محدود است و نمی‌توان به صورت قاطع و دقیق مکان را تشخیص داد.

تصویر بالا آی پی آدرس ایرانسل در شهر تهران را نمایش می دهد.

شما هم می توانید تست کنید ببینید به چه آی پی آدرسی متصل هستید.

بخشی از آدرس آی‌پی به عنوان "آدرس IP مبدا" مشخص می‌کند که داده‌ها از کجا به دستگاه شما رسیده‌اند. با استفاده از این اطلاعات، برخی سرویس‌ها و سامانه‌ها می‌توانند به صورت تقریبی موقعیت جغرافیایی مرتبط با آدرس IP مبدا را تعیین کنند. این عملکرد براساس پایگاه داده‌هایی است که شامل معلومات مربوط به موقعیت جغرافیایی آدرس‌های IP است.

به عنوان مثال، سرویس‌های موقعیت‌یابی برخی وبسایت‌ها می‌توانند با بررسی آدرس IP مبدا، تقریبی از کشور، ایالت یا شهری که دستگاه شما در آن قرار دارد، ارائه دهند. اما باید توجه داشته باشید که این اطلاعات محدود و تقریبی هستند و ممکن است اشتباهاتی نیز داشته باشند. همچنین، استفاده از سرویس‌های VPN و پروکسی می‌تواند دقت تشخیص مکان را کاهش دهد و اطلاعات جغرافیایی نادرستی ارائه دهد.