URL چیست؟ چگونه  URL سایت خود را داشته باشیم؟

URL چیست؟ چگونه  URL سایت خود را داشته باشیم؟

عبارت Uniform Resource Locatorیا (URL) شناسه منحصر به فردی است که برای مکان‌یابی منابع در اینترنت استفاده می‌شود و به آن آدرس وب نیز گفته می‌شود، URL‌ها شامل بخش‌های متعددی هستند - از جمله پروتکل و نام دامنه - که به مرورگر فرمان می‌دهند کجا و چگونه منبعی را بازیابی کند.

کاربران از URL‌ها با تایپ مستقیم آنها در نوار آدرس مرورگر یا با کلیک روی لینک آدرس URL در یک صفحه وب، فهرست بوکمارک، ایمیل یا برنامه دیگر، استفاده می‌کنند که شامل عناصر مختلفی از جمله پروتکل ارتباطی شبکه، زیردامنه، نام دامنه و پسوند آن است.

صاحب سایت می‌تواند URL‌ خود را تغییر دهد. یک URL خوش‌ساخت ابزاری قدرتمند برای بهبود تجربه کاربر و در نتیجه عملکرد بهتر در بهینه‌سازی موتور جستجو (SEO) است. بنابراین، بهینه‌سازی URL‌ها راهی عالی برای ارتقاء رتبه وب سایت شما در صفحات موتورهای جستجو (SERP) خواهد بود.

این مقاله همه چیز را درباره URL، از تعریف گرفته تا مثال‌ها، ساختار کلی آن و نحوه ایجاد URL سفارشی، پوشش می‌دهد.

ساختار URL

همانطور که در تصویر می‌بینید، مکان‌یاب منبع یکسان (URL) شامل چندین بخش است. برای درک بهتر موضوع، نگاهی عمیق‌تر به ساختار URL خواهیم داشت.

1- HTTP یا HTTPS

عبارت HTTP (پروتکل انتقال ابرمتن) و HTTPS (پروتکل امن انتقال ابرمتن) پروتکل‌های ارتباطی شبکه بین سرورهای وب و مرورگرهای وب هستند. آنها پیام‌ها را منتقل می‌کنند، اطلاعات را از طریق سیستم نام دامنه (DNS) بازیابی می‌کنند و آن را به مرورگر برمی‌گردانند.

تفاوت بین HTTP و HTTPS در این است که دومی فرآیند انتقال داده را رمزگذاری می‌کند. این پروتکل امنیتی از وبسایت بهتر محافظت می‌کند و عاملی اساسی در بهبود رتبه نتایج جستجو است.

تفاوت دیگر این است که HTTPS از پورت شماره 443 پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت (TCP/IP) که توسط پروتکل امنیتی لایه انتقال (TLS) رمزگذاری شده است، استفاده می‌کند. در همین حال، URL HTTP از پورت شماره 80 TCP/IP استفاده می‌کند.

نکته : مرورگرهای وب می‌توانند پروتکل‌های دیگر از جمله FTP و mailto را نیز پردازش کنند؛ FTP اشتراک‌گذاری فایل بین میزبان‌های وب را، چه محلی و چه از راه دور، ممکن می‌سازد و mailto کاربران را به آدرس ایمیلی خاص هدایت می‌کند.

2- عبارت www (زیردامنه)

زیردامنه شامل هر کلمه یا عبارتی است که قبل از اولین نقطه URL آمده است. شبکه جهانی وب، www، رایج‌ترین نوع آن است که نشان می‌دهد وبسایت از طریق اینترنت قابل دسترسی است و از HTTP برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند.

علاوه بر این، صاحبان سایت می‌توانند از هر کلمه‌ای به عنوان زیردامنه برای اهداف وبسایت استفاده کنند زیرا به دایرکتوری خاصی از دامنه اصلی اشاره می‌کند. برخی از رایج‌ترین موارد «blog» و «news» هستند.

به عنوان مثال، webcamp.tech از www استفاده می‌کند، اما زیردامنه صفحه «blog» است: blog.webcamp.tech

3- نام دامنه

نام دامنه همان چیزی است که کاربران در نوار آدرس مرورگر خود تایپ می‌کنند تا به یک وبسایت وارد شوند که شامل نام سایت و یک پسوند است، برای مثال: webcamp.tech

هر نام منحصر به فرد و نشان‌دهنده آدرس IP مربوطه است. این آدرس IP منحصر به فرد به سرور وبسایت اشاره دارد. به عبارت دیگر، به کاربران کمک می‌کند تا به راحتی به وبسایت‌های مختلف دسترسی داشته باشند.

4- پسوند دامنه

دامنه سطح بالا (TLD) نیز نامیده می‌شود، بیتی است که پس از نام وبسایت قرار می‌گیرد، .com که در حدود 53% از وبسایت‌ها استفاده می‌شود، رایج‌ترین پسوند است. در اینجا انواع پسوندهای TLD آورده شده است:

• دامنه سطح بالای عمومی(gTLD, Generic TLD) : این دسته شامل بسیاری از پسوندهای رایج، از جمله .com، .org، .net است.
• دامنه سطح بالای کد کشور (ccTLD ,Country Code TLD) :همانطور که از نام آن پیداست، این TLD یک کشور، یک قلمرو یا یک منطقه جغرافیایی را نشان می‌دهد، ccTLD بر اساس کد بین‌المللی کشورها مانند mx، .in و یا at. متشکل از دو حرف است.
• دامنه سطح بالای ضمانت شده (sTLD ,Sponsored TLD) : این نوع پسوند برای سازمان‌های خاص ضمانت و استفاده می‌شود. برای مثال، Tralliance Registry Management Company, LLC sponsors .travel DotAsia Organization Ltd. sponsors .asia
• gTLD جدید (,New gTLD nTLD) : نسل جدیدی از پسوندهای دامنه است. اساساً، هر TLD که پس از 12 ژانویه 2012 راه‌اندازی شود، gTLD جدید است، از جمله .online، .store و tech.

5- مسیر رسیدن به منبع

مسیر منبع، قسمت سمت راست TLD است که اغلب از آن به عنوان پوشه ساختار وبسایت یاد می‌شود. مسیر منبع اطلاعات اضافی را به سرور وب می‌دهد و آن را قادر می‌سازد تا کاربران را به مکانی خاص هدایت کند. مجموعه‌ای از مسیرها ممکن است به صفحه، پست یا فایل خاصی اشاره کنند.

یک URL می‌تواند بیش از یک مسیر به منابع داشته باشد، در این صورت، علامت اسلش (/) هر یک از آنها را جدا می‌کند. هر چه مسیرهای دسترسی به منابع در آدرس URL بیشتر باشد، مکان خاص‌تر است.

6- پارامترها

پارامترها Query String یا متغیرهای URL هستند. آنها بخشی از یک URL هستند که پس از علامت سوال قرار می‌گیرند.

پارامترها حاوی کلیدها و مقادیری هستند که با علامت مساوی (=) از هم جدا شده‌اند. علاوه بر این، یک URL می‌تواند چندین متغیر داشته باشد. در این صورت، علامت (&) هر کدام را از هم جدا می‌کند. از لحاظ موارد استفاده از پارامتر، در اینجا برخی از رایج‌ترین موارد ذکر شده است:

• ترجمه : وجود کد کشور در Query String، یک صفحه وب را به زبان کشور مربوطه ترجمه می‌کند.
• جستجو : پارامتر جستجو نتایج جستجو را از موتور جستجوی داخلی وبسایت فراهم می‌کند.
• فیلتر کردن : برای جداسازی فیلدهای متمایز، مانند موضوع، رنگ، محدوده قیمت و منطقه، صاحبان سایت می‌توانند از پارامتر فیلتر استفاده کنند.
• صفحه‌بندی :این پارامتر به ویژه برای وبسایت‌های تجارت الکترونیک مفید است و به صاحبان سایت امکان می‌دهد محتوا را مرتب کنند.
• ردیابی :معمولاً شامل کدهای ماژول ردیابی Urchin برای ردیابی ترافیک تبلیغات و کمپین‌های بازاریابی است.

URL Syntax چیست؟

به مجموعه‌ای از قوانین اشاره دارد، تعیین می‌کند که کدام جزء و نماد در URL مجاز است. در اینجا نمای کلیURL Syntax آورده شده:

http://subdomain.domain-name.domain-extension/path-to-resource?parameters

URL فقط می‌تواند شامل اعداد، حروف و کاراکترهای همچون ()!$-‘_*+ باشد. برای استفاده از کاراکترهای دیگر، صاحبان سایت باید آنها را به کد برنامه‌نویسی ترجمه کنند. به عنوان مثال، از آنجایی که در ساختار URL‌ فاصله مجاز نیست، صاحبان سایت اغلب از علامت + یا - یا %20 برای جایگزینی استفاده می‌کنند.

(URL‌ها) ممکن است حاوی یک انکر لینک باشند که به آن page jump یا شناسه قطعه نیز می‌گویند. این عنصر با علامت (#) نشان داده می‌شود که بخش خاصی را در داخل یک منبع نشان می‌دهد.

با یک فایل HTML حاوی page jump، مرورگر وب مستقیماً به بخش انتخاب شده می‌رود. برای یک فایل ویدیویی یا صوتی، مرورگر وب timestamp را که انکر روی آن است، پیدا می‌کند و بر اساس آن پخش فایل صورت می‌گیرد.

انواع مختلف URL‌

به طور کلی، رایج‌ترین انواع URL‌ها به دو دسته مطلق و نسبی تقسیم می‌شوند: (URL) مطلق حاوی اطلاعات کاملی است، از پروتکل گرفته تا مسیر منابع و پارامترها. اما URL نسبی فقط شامل مسیر منابع است. در اینجا انواع دیگری از مکان‌یاب‌های منابع یکسان بر اساس کاربرد آورده شده است:

• URL‌ کنونیکال :صاحبان سایت می‌توانند در صورت داشتن محتوای تکراری از آن استفاده کنند. تنظیم یک URL کنونیکال راهی است برای اینکه موتورهای جستجو بدانند در کدام آدرس اینترنتی بخزند و آن را فهرست کنند.
• URL‌ کال‌بک : زمانی که کاربران فرآیندی را در یک سیستم خارجی کامل می‌کنند، به مقصد اصلی ارجاع می‌کند.
• URL‌ اختصاصی : با عنوان URL‌ کوتاه سفارشی نیز شناخته می‌شود، آدرس‌های وب بوده که به راحتی قابل یادآوری هستند. به طور معمول، URL اختصاصی تغییر یک URL طولانی‌تر است. صاحبان سایت می‌توانند از ابزار کوتاه‌کننده URL وبسایت، مانند Bitly، Short.io، و TinyURL برای ایجاد URL اختصاصی استفاده کنند.

URL در کجا قرار دارد?

URL معمولاً در نوار آدرس در بالای پنجره مرورگر وب قرار دارد. در لپ‌تاپ‌ها و دسکتاپ‌ها، زمانی که کاربران در صفحات وب گردش می‌کنند، URL وب‌سایت همیشه در نوار آدرس قابل مشاهده است.

در تلفن‌های هوشمند، رفتار پیش‌فرض مرورگر باعث می‌شود به محض اسکرول کردن کاربر رو به پایین، URL ناپدید شود. زمانی که کاربر به سمت بالا اسکرول می‌کند، دوباره ظاهر می‌شود.

نحوه باز کردن URL

اگر URL کامل وبسایت را می‌دانید، تایپ آن در نوار آدرس ساده‌ترین راه برای باز کردن URL است. اگر نه، در اینجا چند راه دیگر برای انجام آن وجود دارد:

• کلیک کردن روی لینک :ممکن است یک متن، یک نماد یا یک تصویر باشد که به فایل HTML دیگری در اینترنت لینک می‌دهد. کاربران می‌توانند با قرار دادن ماوس روی متن یا طرح گرافیکی لینک داده شده، یک هایپرلینک را فعال کنند. سپس، یک لینک URL در پایین پنجره ظاهر می‌شود و به کاربران می‌گوید که لینک آنها را به کجا می‌برد.
• اسکن کد QR : مخفف کد پاسخ سریع، بارکد سیاه و سفید قابل خوانش برای دستگاه‌های دیجیتال است که داده‌های متعددی از جمله لینک‌های وب، اطلاعات حساب و جزئیات رمزگذاری را ذخیره می‌کند.
• کپی و پیست : اگر با آدرس URL بدون لینک یا کد QR مواجه شدید، کپی و پیست آن در نوار آدرس آن را باز می‌کند.

چگونه آدرس URL ایجاد کنیم?

برای ایجاد یک URL منحصر به فرد یک رجیستر معتبر برای ثبت دامنه پیدا کنید.

رجیستر یک شرکت معتبر ICANN برای مدیریت رزرو و تمدید دامنه است، Google Domains، CloudFlare و Domain.com برخی از رایج‌ترین رجیسترها هستند. افراد همچنین می‌توانند یک نام سفارشی را از شرکت میزبان ارائه‌دهنده خدمات رجیستری دریافت کنند.

در اینجا راهنمای کلی گام به گام در مورد نحوه خرید دامنه آورده شده است:

• از در دسترس بودن نام مورد نظر اطمینان حاصل کنید. برای این کار می‌توانید با استفاده از چک‌کننده جستجو کنید. نام و پسوند مورد نظر خود را وارد کرده و روی جستجو کلیک کنید، لیستی از نام‌های موجود در اختیار شما قرار می‌گیرد.
• بررسی را ادامه دهید. در این مرحله دوره رجیستری را انتخاب می‌کنید. به طور معمول، هر رجیستر حداقل به یک دوره یک‌ساله نیاز دارد. گفته می‌شود، برخی از رجیسترها دوره‌هایی تا ده سال ارائه می‌دهند.
• مراحل ثبت نام را تکمیل کنید. هنگامی که درگاه پرداخت فعال شد، کاربر باید فرم راه‌اندازی را پر کند که شامل نام، ایمیل، آدرس و اطلاعات تماس شما است. مطمئن شوید که تمام جزئیات را به درستی وارد می‌کنید.
• مالکیت نام را تأیید کنید. چند دقیقه پس از تکمیل مراحل ثبت نام، لینک تأیید به ایمیلی که برای ثبت نام استفاده کرده‌اید، ارسال می‌شود. اگر نشد، می‌توانید از کنترل پنل درخواست ارسال کنید.

از آنجایی که رجیستری خریدی دائمی نیست، هر مالک سایت باید تاریخ انقضای دامنه خود را پیگیری کند.

URL در مقابل URI

(URL) رایج‌ترین نوع شناسه منبع یکسان (URI) است URI‌ها رشته‌هایی از کاراکترها هستند که برای شناسایی یک منبع در شبکه استفاده می‌شوند، URL‌ها برای پیمایش در اینترنت ضروری هستند.

کوتاه‌کننده‌های URL

کوتاه کردن URL تکنیکی است که در آن یک URL به طور قابل‌توجهی کوتاهتر و همچنان به صفحه مورد نظر هدایت می‌شود. کوتاه‌کننده با استفاده از تغییر نام دامنه به این امر دست می‌یابد.

سرویس‌های کوتاه‌کننده URL زیادی وجود دارد که بسیاری از آنها رایگان هستند، آنهایی که قابلیت‌هایی مانند آنالیز وب ارائه می‌دهند، هزینه دریافت می‌کنند. شرکت‌هایی که کوتاه‌کننده‌های URL را ارائه می‌دهند عبارتند از: Rebrandly، Bitly، Ow.ly، clicky.me و Budurl.com

برخی از میزبان‌های وب، مانند GoDaddy.com، کوتاه‌کننده‌های URL را ارائه می‌دهند. سایر ارائه‌دهندگان خدمات، از جمله موتورهای جستجو، اخیراً از ارائه کوتاه‌کننده‌های URL اجتناب کرده‌اند، زیرا اغلب مورد سوء استفاده اسپمرها قرار می‌گیرند که بدافزار را در داخل URL‌های کوتاه‌شده پنهان می‌کنند

URL‌های مطلق در مقایسه با URL‌های نسبی

آنچه در بالا گفتیم URL مطلق نامیده می‌شود، اما URL نسبی نیز وجود دارد. استاندارد URL هر دو را تعریف می‌کند - البته از اصطلاح رشته URL مطلق و رشته URL نسبی استفاده می‌کند تا آنها را از اشیاء URL (که بازنمایی URL‌ها در حافظه هستند) متمایز کند.

تفاوت بین URL مطلق و نسبی

بخش‌های مورد نیاز یک URL تا حد زیادی به زمینه‌ای که URL در آن استفاده می‌شود بستگی دارد. در نوار آدرس مرورگر شما، URL هیچ زمینه‌ای ندارد، بنابراین باید یک URL کامل (یا مطلق) مانند مواردی که در بالا دیدیم فراهم کنید. نیازی به وارد کردن پروتکل (مرورگر به طور پیش فرض از HTTP استفاده می‌کند) یا پورت (که فقط زمانی مورد نیاز است که سرور مورد نظر از پورت غیرعادی استفاده کند) ندارید، اما تمام قسمت‌های دیگر URL ضروری هستند.

هنگامی که یک URL برای پوشه‌ای استفاده می‌شود، مانند یک صفحه HTML، وضعیت کمی متفاوت است. از آنجایی که مرورگر از قبل URL پوشه را دارد، می‌تواند از این اطلاعات برای پر کردن قسمت‌های مختلف URL موجود استفاده کند. تنها با نگاه کردن به مسیر URL می‌توانیم بین URL مطلق و URL نسبی تفاوت قائل شویم. اگر قسمت مسیر URL با کاراکتر «/» شروع شود، مرورگر آن منبع را از ریشه بالای سرور، بدون ارجاع به زمینه ارائه شده توسط پوشه فعلی، واکشی می‌کند.

URL‌های معنایی

علیرغم ظاهر بسیار فنی، URL‌ها نقطه ورود قابل خوانش توسط انسان در وبسایت‌ها هستند. می‌توان آنها را حفظ کرد و هر کسی می‌تواند آنها را در نوار آدرس مرورگر وارد کند. کاربران در هسته وب قرار دارند و بنابراین ساخت آنچه URL‌های معنایی (Semantic URL) نامیده می‌شود بهترین روش است. در URL‌های معنایی از کلماتی با معنای مشخص استفاده می‌شود که برای هر کسی بدون توجه به دانش فنی آنها قابل درک است.

البته معناشناسی زبانی به کامپیوترها مرتبط نمی‌شود. احتمالاً URL‌هایی را دیده‌اید که شبیه ترکیبی از کاراکترهای تصادفی هستند. اما ایجاد URL‌های قابل خوانش توسط انسان مزایای زیادی دارد:

• دستکاری آنها برای شما آسان‌تر است.
• چیزها را برای کاربران از نظر اینکه کجا هستند، چه کار می‌کنند، چه چیزی می‌خوانند یا با آن در وب تعامل دارند، بیان می‌کند.
• برخی از موتورهای جستجو می‌توانند از این معناشناسی برای بهبود طبقه‌بندی صفحات مرتبط استفاده کنند.

نتیجه

مکان‌یاب منبع یکسان (URL) یک آدرس کامل وب است که به یک فایل خاص در اینترنت اشاره می‌کند. به عنوان مثال، یک URL می‌تواند کاربران را به یک وبسایت، یک صفحه وب یا یک تصویر هدایت کند. از نظر ساختاری، URL از چندین عنصر تشکیل شده است:

• HTTP یا HTTPS: این یک پروتکل ارتباطی شبکه‌ای است که سرورهای وب و مرورگرهای وب را به هم متصل می‌کند. دومی امن تر از اولی است.
• www: به آن زیردامنه نیز گفته می‌شود، این قسمت قبل از اولین نقطه URL می‌آید. صاحبان سایت همچنین می‌توانند از هر کلمه یا عبارتی برای سازماندهی وبسایت خود استفاده کنند.
• نام دامنه: به عنوان آدرس سایت نیز شناخته می‌شود، چیزی است که کاربران در مرورگر خود تایپ می‌کنند تا به یک وبسایت برسند.
• پسوند دامنه: بخشی که پس از نام دامنه، به عنوان مثال، .com و .org می‌آید.
• مسیر رسیدن به منبع: این عنصر که با علامت اسلش (/) جدا می‌شود، اطلاعات اضافی را به آدرس وبسایت می‌دهد.
• پارامترها: اغلب Query String یا متغیرهای URL نامیده می‌شوند. علامت سوال (؟) یک پارامتر را نشان می‌دهد. برای ایجاد و یا تغییر URL سایت، کاربران باید دامنه را از طریق رجیستر معتبر ثبت کنند. می‌توانید با ارائه‌دهنده قابل اعتمادی که این خدمات را ارائه می‌دهد، تماس بگیرید.